Boek 6

Opdracht 1

1. a. Ilja Leonard Pfeijffer, La Superba.

b. Amsterdam, 2014, eerste druk 2013.

c. 360

2. psychologische roman.

3. Deze roman is een monument voor een stad zoals er maar één is: Genua, La Superba (de hoogmoedige). En meer nog dan een roman over een schokkend echte en labyrintische stad, is het een liefdesverhaal dat tragisch eindigt. En meer nog dan een stadsroman en een liefdesroman, onderzoekt, vertelt en ontrafelt La Superba de fantasie van een beter leven elders en laat zien hoe mensen – van gerenommeerde schrijvers en verlopen heren van stand tot arme Senegalese sloebers en flanerende hoeren – op verschillende manieren verdwalen in die fantasie. En meer nog dan over de stad, de liefde en het lot van de zoekende mens gaat deze grandioze meerstemmige roman over het schrijven van een grandioze meerstemmige roman.

Opdracht 2; informatiemap

Wanneer een boek geschreven wordt, is het de schrijver die al zijn hersenspinsels op papier zet. Laten we daarom eens kijken naar de schrijver achter La Superba; Ilja Leonard Pfeijffer.  

Pfeijffer werd in 1968 in Rijswijk geboren. De schrijver woont en werkt in Genua. Vanaf 2004 stopte Pfeijffer met zijn werkzaamheden als classicus aan de Universiteit van Leiden. Hiervoor schreef hij al, maar na deze tijd werd veel proza van hem uitgegeven.

Met zijn boek La Superba won de schrijver de Libris Literatuurprijs en de Inktaap (jongerenprijs voor literaire werken). Nadat het boek met prijzen werd beloond, verschenen er velen recensies. Enige citaten uit deze recensies klinken als volgt:

“Thematisch gezien maakt dit slotakkoord La Superbarond. Het oogt zo eenvoudig, alsof de schrijver achteloos met zijn eigen leven heeft zitten meeschrijven, maar het is allemaal bedacht, constructie, illusie.”

“Het knappe en het onderhoudende overheersen – de ernst blijft een ondertoon. De pijnlijke uitglijders van Ilja zelf ondermijnen zijn zelfverzekerheid, maar blijven wat in slapstick hangen. Tot het slot. Dan wordt Ilja in zijn hart geraakt, wordt Genua op zijn donkerst afgeschilderd, dan is iedereen weg of dood of nog erger. De spoken van het verleden duiken op en alle vrolijkheid eindigt in het donkerste hoekje van het labyrint. In mineur. Dat brengt La Superbaeen niveau hoger (beste redacteur, maak er toch maar vier sterren van), en ons tot een droevige conclusie: de fantasie kan veel redden, maar het doet weinig af aan ons lot.”

“Ilja Pfeijffer maakte het obligate van een schrijver die in een nabij stukje Europa gaat wonen om daarover te verhalen, tot onderdeel van zijn roman over Genua.”

Na zijn succes met La Superba werd de schrijver een veelgevraagd auteur in de kolommen van dagbladen en tijdschriften. Het volgende interview is mogelijk gemaakt door Tom Kellerhuis van HP/De Tijd:

Hoe kom je aan dat fenomenale schrijftalent?
“Als het talent is, kan ik die vraag niet beantwoorden. Ik kan alleen maar zeggen wat ik er zelf aan heb gedaan. Ik heb een grote intrinsieke belangstelling. Ik word niet moe van keihard werken.”

Wie is volgens Ilja Pfeijffer de grootste nationale schrijver?
“Je bedoelt aller tijden? Nog leven? Prozaschrijver of dichter? Van het Nederlandse taalgebied of ook van België? De grootste dichters van de Nederlandse taal zijn Vondel en Lucebert. Om de rijkdom van hun vocabulaire en beeldentaal. En van de naoorlogse literatuur, helemaal niet zo origineel, vind ik Gerard Reve de grootste prozaschrijver. Uniek, vernieuwend en niet na te doen. Vooral Op weg naar het einde en Nader tot u. Dat bestaat toch niet in het buitenland? Het is op een bepaalde manier onvertalbaar. Het slaat daar ook helemaal niet aan.”

Ik had verwacht dat je jezelf zou noemen.
“Ik heb er geen bezwaar tegen als anderen dat doen, maar ik doe dat niet zelf. Uit een soort van valse bescheidenheid. Hoewel een gebrek aan zelfvertrouwen een karakterfout is die ik niet bezit. Maar ik laat het liever zien dan dat ik erover aan een cafétafel zit te praten.”

De meeste grote Nederlandse schrijvers doen dat wel. Neem de Grote Drie.
“Die zogenaamde Grote Drie vind ik een merkwaardig verschijnsel. In welke literatuur heb je dat? Noem mij eens de Grote Drie van Engeland, van Duitsland, van Zweden? Die heb je daar toch ook niet? Eigenlijk was het een sublieme marketingtruc. Allemaal spektakel voor de bühne, maar voor de buitenwereld hebben ze altijd met z’n drieën een front opgetrokken. Wolkers mocht er niet bij horen, Komrij ook niet. Slim bedacht. Want we hebben het nu nog steeds over de Grote Drie.”

Ben je niet jaloers op het succes van iemand als Arnon Grunberg?
“Grunberg is een soort van bedrijf. Hij is een multinational geworden. Maar nee. Ik kan misschien jaloers zijn op zijn zakelijke manier van aanpak, maar ik vind hem artistiek niet zo interessant.”

Je vermoedt dat het schrijven een truc is?
“Ik wéét dat het een truc is. Hij schrijft steeds hetzelfde boek. Hij kan een verhaal vertellen, daar is hij niet slecht in, hoor. Maar die stijl, die zinnen, dat is een toontje.”

Ongemakkelijke uitspraken over collega’s schuw je niet, al lig je polemisch alweer een tijdje stil.
“Ja, ik moet even een nieuw slachtoffer hebben. Het komt wel weer, maar er is op dit moment niemand die mij heeft gekwetst.”

Moet het per se iemand zijn die je heeft gekwetst?
“Nee, je hebt gelijk, dat hoeft helemaal niet. Ik pak gewoon iemand die totaal onwetend door Amsterdam kuiert en door mij plotseling getroffen wordt door een precisiebombardement. Al zou ik nu niet weten wie. Mijn eeuwige slachtoffer is Arie Storm (literatuurcriticus van Het Parool – TK), maar hij is wel een heel makkelijk slachtoffer. Hahaha.”

Dit is natuurlijk niet het enige werd van de schrijver. Pfeijffer heeft poëzie geschreven en toneel, maar slechts zijn proza noem ik hieronder;

Ø  Rupert: een bekentenis (roman) (2004) bekroond met de Seghers Literatuurprijs

Ø  Het geheim van het vermoorde geneuzel: een poëtica (essays) (2003)

Ø  Het grote baggerboek (roman) (2004), genomineerd voor de Gouden Doerian), bekroond met de Tzumprijs voor de beste literaire zin 2005

Ø  Het ware leven. Een roman (roman) (2006)

Ø  Second Life. Verhalen en reportages uit een tweede leven (essays) (2007)

Ø  De filosofie van de heuvel. Op de fiets naar Rome (reisverslag, met Gelya Bogatishcheva) (2009)

Ø  Het ministerie van Specifieke Zaken (bundeling politieke columns uit NRC Next) (2011)

Ø  Hoe word ik een beroemd schrijver? (2012)

Bronnen;

http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/ilja-leonard-pfeijffer~a3402463/

http://recensieweb.nl/recensie/het-beloofde-land-van-literatuur-rolexen-en-mooie-meisjes/

http://www.vn.nl/Artikel-Literatuur/La-Superba.htm

http://www.hpdetijd.nl/2015-01-30/grootmeester-van-de-taal-ilja-leonard-pfeijffer-vertelt/

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ilja_Leonard_Pfeijffer

 

                          

Opdracht verlichting; filosofie

Gelden de Verlichte idealen ook voor onze samenleving?

De 18e eeuw is de eeuw van de Verlichting of Redelijkheid. Onderzoekers, Verlichters genoemd, vonden dat de samenleving moest worden onderzocht net zoals de natuur; op een redelijke manier. Belangrijk tijdens de Verlichting was de ratio, het menselijk verstand. De Verlichting was een tijdperk waarin men dacht superieur te zijn aan de vorige jaren. Men was opgestaan uit het duister en gekomen in het licht. Hiermee zou men alles kunnen begrijpen en uit kunnen leggen. Verlichters hadden verschillende idealen. Zo wilden zij vrijheid op  gebieden als drukpers, handel, meningsuiting en godsdienst. Bestuur werd geregeld volgens het principe van volkssoevereiniteit en regeringen moesten hun beleid op wetten baseren die voor iedereen gelijk waren; een grondwet dus. Mensen moesten mondiger worden gemaakt, er moest verbetering van onderwijs en opvoeding komen en verdraagzaamheid werd een belangrijk begrip. Het was de hoogste tijd het roer om te gooien.

De genoemde idealen waren erg vooruitstrevend voor hun tijd. Tegenwoordig vinden we godsdienstvrijheid en gelijke wetten maar normaal. Maar zijn wij nu op het punt, zoals de Verlichting een paar eeuwen geleden hoopte? Hebben wij de verlichte idealen weten te handhaven?

Laten we beginnen met de vrijheid van meningsuiting. Een veelbesproken punt in onze maatschappij, want wanneer kan iets niet meer door de beugel en wordt het gerekend tot discriminatie? Tegenwoordig kun je niet zomaar alles meer zeggen wat er in je op komt. Prima, in principe, maar ik ben van mening dat er te snel naar het woord discriminatie gezocht wordt. Het lijkt wel alsof de vrijheid van meningsuiting enigszins is ingeperkt.

Dat men ten tijde van de Verlichting verzon dat er wetten moesten komen die voor iedereen hetzelfde waren, was bijna ondenkbaar. De wereld stond in deze tijd nog bol van de absolutistische vorsten. Dit ideaal, het ideaal van de grondwet, hebben wij kunnen verwezenlijken. Nog steeds is de grondwet voor ons als burger bijzonder belangrijk en dagelijks worden er beroepen op de grondwet gedaan.

Mondigheid van mensen nam toe, naarmate het volk zich steeds meer met de regering mocht bemoeien en toen er politieke partijen kwamen, was de volksopinie goed te horen. Mensen zijn dus zeker mondiger in deze tijd als het gaat om politiek. Althans, in de meeste landen. Er bestaan natuurlijk nog steeds landen met een communistisch regime  waar wordt geregeerd met harde hand. Hier heeft het volk niet zo veel te zeggen.

Vrijheid van godsdienst. Ook hier horen we veel over de laatste tijd. Wanneer gaat iemand nou te ver in zijn geloofsuitingen? Daar zijn we het met zijn allen nog niet over uit. Tegenwoordig moeten we geloven aan verschillende geloofsoorlogen en aanslagen in de naam van een bepaalde religie. Heeft het ideaal van verdraagzaamheid onze eeuw wellicht niet bereikt?

Zoals we kunnen zien, zijn vele idealen vanuit de Verlichting in onze eeuw gehandhaafd. De vraag is of we ooit de perfecte Verlichte samenleving kunnen worden? Kunnen we aan alle idealen voldoen, zonder dat er iets met elkaar botst? Is het niet zo dat sommige idealen, ook alleen idealen kunnen zijn. De hoop naar verandering, terwijl we weten dat deze niet zal komen. 

betoog voor de stelling; "Max Havelaar van Multatuli is representatief voor de Romantische literatuur."

Max Havelaar, de roman die een diepe invloed heeft gehad op de Nederlandse literatuur en de publieke opinie. De roman die alle gewoonlijke normen en waarden van toentertijd over boord gooide. Vaderlandsliefde was belangrijk, maar dat gaf Multatuli met dit boek zeker niet. Sterker nog, hij durfde het aan om kritiek te leveren op Nederland. Dit is iets wat we in eerdere literaire stromingen nog niet tegenkomen. Het boek wordt ingedeeld bij de “Romantiek”, maar is deze titel rechtvaardig? In mijn betoog zal ik de stelling “Max Havelaar van Multatuli is representatief voor de Romantische literatuur” , verdedigen.

Voordat we kijken op welke punten het boek aansluit met de stroming, moeten we eerst weten wat “Romantiek” precies inhoudt. Zoals ieder van ons waarschijnlijk wel weet, is dat de Romantiek vooral de nadruk op het gevoel legt. Dit staat ontzettend in strijd met het luisteren naar de ratio ten tijde van de Verlichting.  Een ander groot kenmerk is het individualisme:  schrijvers uit deze stroming waren individualisten, die zich niet wilden binden aan de regels van de maatschappij.  Ook is de Romantiek een vlucht naar het exotisme, naar de onbekende wereld en daarnaast vinden we in de Romantische literatuur een grote hoeveelheid van sterk religieus besef. 

Ten eerste het gevoel. Dit is een belangrijk thema in het boek van Multatuli. Waar Batavus Droogstoppel nog handelt volgens zijn verstand, bestaat het stuk van Saїdjah en Adinda juist uit uiteenlopende emoties. Er wordt vaak beschreven hoe de hoofdpersonages denken over de gebeurtenissen waar zij mee in contact komen. Zinnen als “Maar Saïdjah was bedroefd”  en  “Het bedroefde hem dat ze ’t niet was vooruitgelopen", zijn dan ook niet uniek. Ook de boosheid van Saїdjah, wanneer hij erachter komt wat er met zijn dorp is gebeurd, is een overtuigende emotie in het boek evenals het gevoel van wanhoop wanneer Adinda niet op komt dagen. Gevoelens vertolken dus zeker een belangrijke rol naarmate het verhaal vordert.

Het individualisme is eveneens een belangrijk begrip uit het Romantische tijdperk. Zoals al eerder in dit betoog werd verteld, wilden schrijvers zich niet binden aan maatschappelijke regels.  Dit thema is door het hele boek belangrijk. Bovendien slaat het begrip ‘individualist’ ook op Multatuli zelf. Hij schrijft anders dan anderen, waardoor hij zich onderscheidt van de rest en dus onder het kader 'individualistisch' valt.  Daarnaast ging het de individualisten erom, dat zij zich niet in de regels van de maatschappij konden vinden. Dit is ook wat Multatuli in zijn boek beschrijft, of eerder gezegd bekritiseerd. Multatuli is niet te spreken over het beleid wat zijn land voert. Daarnaast richt Multatuli zich in zijn laatste bladzijdes tot de hoge groeperingen van Nederland, wat erop wijst hoe serieus Multatuli met zijn kritiek was.

Dan het laatste punt waarmee Max Havelaar aansluit op de Romantiek; de vlucht naar de onbekende wereld, het exotisme, het mysterie. Nederland was in de tijd van het boek een grootmacht wat betreft handel. Ons land was rijk aan koloniën en onze vloot maakte het mogelijk naar mysterieuze oorden te reizen. Multatuli deed dit handig. Hij beschreef zijn kritiek vanuit de koloniën, de plek waar Nederlanders toen naar begeerde, om zo de volledige aandacht te krijgen.

Het sterk religieus besef is enigszins een punt waar Max Havelaar op gepakt kan worden. Dit is een kenmerk van de romantiek, die we niet heel sterk terugzien. Natuurlijk, kun je achter het een en ander wel de religie zoeken, maar deze voert zeker niet de boventoon.

                                                                                                                                                                                 

Als we het zo bekijken, kan Max Havelaar zeker tot de Romantiek gerekend worden. Het boek zit vol met gevoelens, individualisme, escapisme en exotisme. Allerlei kenmerken die tot deze literaire stroming horen. Natuurlijk kan ik het niet laten dit boek aan te raden aan mensen die zich interesseren in de Nederlandse geschiedenis en de Romantiek.

 (citaten;  de Max Havelaar, Multatuli, Amsterdam De Boekerij)

Opdracht genreschilderijen

Ik heb deze opdracht samen gedaan met Robin Klijn in onze tussenuren, vandaar dat onze opdrachten overeenkomen.

                                                                                                                                 

1.       Adriaen Brouwer – Peasant Brawl 1620 – 1630

Ik vind dit schilderij van Brouwer zeer goed passen bij het lied “Boerengezelschap” van Bredero.

In het lied "boerengezelschap" bezingt Bredero een groepje boeren dat naar Vinkeveen trekt voor een potje ganzentrekken. Daarbij rijdt men op een paard onder een gans door die aan zijn poten aan een lijn is opgehangen. In het voorbijgaan probeert men de vogel de kop af te rukken. Na dit tijdverdrijf gaan de boeren in een herberg drinken en dansen met een paar plaatselijke schonen. Al spoedig ontstaat er ruzie met enkele mannelijke dorpsbewoners. Er breekt een gevecht uit, de messen worden getrokken en een ‘veenkikker’ uit Vinkeveen valt dood op de grond. (bron: http://www.fransmensonides.nl/boer_zij1.htm)

Op het schilderij zien we verschillende taferelen uit het lied terugkomen. Zo zien we bijvoorbeeld gezelligheid en boeren rond de tafel, die zich vermaken met drank en vrouwen. Bovendien is er te zien dat deze bijeenkomst uit de hand loopt. Aan de linkerkant van het schilderij zien we namelijk twee mannen die elkaar letterlijk in de haren vliegen. De ene man grijpt het hoofd van de andere man vast en beiden trekken zij een kwaad gezicht. Niet alleen deze mannen hebben ruzie, ook drie vrouwen achter hen hebben een meningsverschil.

Op deze afbeelding en in het lied, wordt duidelijk gemaakt hoe het niet moet, door middel van exempla contraria. De mensen op het schilderij bevinden zich op het platteland. De exempla contraria op dit schilderij zijn bedoeld voor de nette mensen uit de stad. De stadsbewoner wordt op het hart gedrukt om niet naar het platteland te gaan, omdat de mensen daar gewelddadig, vuil en misdadig zijn. Heren en burgers wordt aangeraden boers gedrag achterwege te laten.

2. Jan Steen, 1625/1626-1679

Dit schilderij van Jan Steen past goed bij het lied “oudt Bestevaertje, met een iong Meysjen” van Bredero.

Dit is een boertig lied in dialoogvorm, het bevat een aanzoek van een rijke grijsaard aan een knap jong meisje, en haar spottende afwijzing omdat zij al een passende vrijer heeft.

Het schilderij en het lied komen niet helemaal overeen, maar hebben wel degelijk dezelfde elementen. Op het schilderij zien we een paar in een slaapvertrek. Wat meteen op valt is het leeftijdsverschil. De man is veel ouder dan de vrouw. Dit is in het liedje van Bredero ook zo. Verschil zit hem wellicht in de rol van de vrouw. In Bredero’s lied wijst zij de man af. In het schilderij niet; er wordt een bordeelbezoek uitgebeeld. De rode kleding van de vrouw maakt duidelijk dat zij in een bordeel werkt. De pijp die tegen de pispot leunt (deze zie je niet op deze afbeelding, maar staat wel op het origineel. Helaas kon ik deze niet op het blog zetten), wijst op hetzelfde; “een pijpje uitkloppen” is een oud eufemisme voor bordeel bezoek. (http://museumbredius.nl/product/steen-jan-paar-in-slaapvertrek-2/)

Het schilderij en het lied bevatten bovendien dezelfde boodschap; ze benadrukken dat een relatie tussen een jonge meid en een oude vent niet goed is. De boodschap is dan ook gericht aan jonge vrouwen; geloof niet zomaar de mooie praatjes van rijke , oude mannen, maar denk zelf eerst goed na!

3. De Koekvrijer – Jan Steen.

Dit schilderij vind ik bij het lied “AMOUREUS-LIEDT” passen. In dit lied wordt de liefde voor een vrouw beschreven. Zij wordt gevleid.

Dit gebeurt in het schilderij ook: Een  interieur waarin zich twee personen bevinden. Het schilderij toont een handwerkende vrouw, die nauwelijks belangstelling heeft voor de man rechts die avances maakt. De vrouw draagt een groen bovenstuk met een blauwe rok. Op haar schoot houdt ze een naaiwerk, welke op een kussen ligt. De vrouw kijkt de beschouwer aan. De man, rechts van haar, houdt in zijn rechterhand zijn hoed vast en in zijn linkerhand een koek. Op de achtergrond is links een bed te zien, met rechts een open deur waardoor zicht is op de tuin. Aan de muur hangt een schilderij met een molen. 

De boodschap in dit schilderij was wellicht voor vrouwen bedoeld. Het was een waarschuwing voor “trap niet in mooi gevlei”. Ook het schilderij van de molen op de achtergrond kan betekenis hebben. Molens stonden vaak voor boertige en erotische taferelen. Dit kan ook een waarschuwing zijn om uit de buurt van molens, en dus boeren, te blijven.

Verslag; een vlucht regenwulpen

1.  algemene informatie

Auteur; Maarten ’t Hart.

Titel; een vlucht regenwulpen

 Plaats van uitgave; Amsterdam

 Jaar van uitgave; 2014

 Druk; 1978

 Aantal pagina’s: 163

Genre: ontwikkelingsroman, psychologische roman.

Samenvatting: In Een vlucht regenwulpen vertelt de dertigjarige Maarten, hoogleraar biologie, zijn levensgeschiedenis. Hij beschrijft twee weken uit zijn leven, maar blikt veelvuldig terug op zijn verleden. Het verhaal begint met het trouwfeest van Maartens beste vriend Jakob. Op het feest ontmoet hij een zusje van Martha, voor wie hij sinds de middelbare school een obsessieve liefde koestert. Hij maakt een afspraakje met het zusje om over twee weken samen een concert te bezoeken, maar wordt direct daarna overvallen door de dwanggedachte dat hij dan dood zal zijn.

Allengs wordt duidelijk hoezeer Maartens liefde voor Martha niet alleen zijn leven bepaalt, maar ook verweven is met de liefde voor zijn inmiddels overleden moeder. (http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/e/een-vlucht-regenwulpen/)

2. verwachtingen

Het boek ‘een vlucht regenwulpen’ stond centraal tijdens Nederland Leest 2014. Ik hoorde heel veel over het boek en langzaam  begon iets in mij te branden om het te lezen. Mijn ouders hadden beiden het boek gelezen en waren erg positief.  Mijn verwachtingen voordat ik het boek inging, waren dus al erg hoog.

3. motieven en thema

De motieven die terugkeren in het boek zijn de volgende;

1.       Het geloof in God

Hier opent het boek zelfs mee. Op de eerste pagina lezen wij:

Vraag 27: Wat verstaat gij door de voorzienigheid Gods? 

Antw.: De almachtige en alomtegenwoordige kracht Gods, door welke Hij hemel en aarde, mitsgaders alle schepselen, gelijk als met zijn hand nog onderhoudt, en alzo regeert, dat loof en gras, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede, en alle dingen, niet bij geval, maar van zijn vaderlijke hand ons toekomen. 

Ook staan er stukken in over Maarten die naar de kerk gaat. 

2.       Liefde voor natuur. Maarten loopt in het boek maar al te graag door de natuur heen: hier krijgt hij geen genoeg van. Vele diersoorten worden de lezer voorgelegd.

3.       Angst voor de dood in combinatie met dwanggedachten. Maarten krijgt in het boek dwanggedachten die hem vertellen dat hij snel zal overlijden. Wanneer hij een ongeluk krijgt, worden deze gedachten alleen maar sterker.

4.       Eenzaamheid en isolement. Maarten sluit zich altijd van iedereen af. Dit zien we goed in het hoofdstuk ‘pleinvrees’. Maarten zit alleen aan de kant en speelt niet met de andere kinderen. Hij is als enige, helemaal alleen.

Thema

Ik vind het thema van het boek lastiger te bepalen. Liefde, geloof en dood spelen belangrijke rollen, maar als ik hiervan het belangrijkste thema zou moeten kiezen dan is dat wat mij betreft liefde. En dan niet per se die zoetsappige romantische liefde, maar liefde voor de natuur, liefde voor een onbereikbaar meisje, onvoorwaardelijke liefde voor ouders, liefde voor het leven met de angst om dood te gaan, liefde voor het geloof met de vraag of je wel gelooft. De liefde in dit boek wordt dus van allerlei kanten bedreigd en dat maakt het zo sterk.

4.  Beoordeling

Schrijfstijl; Maarten ‘t Hart heeft geprobeerd de lezer zo veel mogelijk bij het verhaal te betrekken. Dat doet hij onder andere door zijn schrijfstijl. Doordat hij het verhaal in de ik-vorm schrijft en doordat hij het verhaal in de tegenwoordige tijd heeft geschreven.

Ook viel mij op dat de schrijver veel gebruik maakt van (hele) lange zinnen. Een zin bestaat vaak al uit drie regels. Een voorbeeld;

“ Ze gaat op het bed liggen en herhaalt met onregelmatige tussenpozen die ouderwetse psalmregels, die plotseling een rijke betekenis en diepe inhoud schijnen te hebben, zelfs dat woord ongeneugt, daar toch alleen maar geplaatst ter wille van het rijm”. (pagina 67)

Ik houd wel van wat langere en intelligentere zinnen in een verhaal. Deze pakken mij meer dan korte zinnen.

Inhoud

Ruimte;

Het verhaal speelt zich in twee landen af; Nederland en Zwitserland. In deze landen zijn weer verschillende locaties te onderscheiden. In Nederland;

1. Het ouderlijk huis van Maarten
Dit was voor Maarten tenminste tot en met zijn vierde jaar de enige plek op de wereld.  Dat is dan ook meteen een van de redenen waarom deze locatie zo belangrijk is. Het huis blijft ook later een grote rol spelen. Maarten heeft zijn huis altijd gezien als een veilige haven waar niemand kon komen en zijn moeder hem beschermde.

2. School
De school is belangrijk in het verhaal omdat Maarten daar niet geliefd was en er toch heen moest. Maarten was een zeer intelligente jongen en hij mocht daarom van de meester in een apart hok zitten. Hierdoor werd hij nog meer van de klas geïsoleerd. Maarten was al niet echt een pratertje, hij speelde nooit met klasgenootjes.  Op school ontmoette hij Martha. Martha is belangrijk voor de beslissingen die Maarten op verschillende momenten maakt. Daarom is de school een belangrijke plek. Het is een bron van verschillende gebeurtenissen.

Zwitserland:
In Zwitserland bezocht Maarten een congres over weefselkweek. Het eerste moment maakt al duidelijk wat het belangrijkste aspect is van Zwitserland, wat ruimte betreft. Als Maarten van het station naar buiten kijkt ziet hij in de verte een paar scherpe, niet bewegende wolken staan. Hij is hierdoor heel erg gefascineerd.

De belangrijkste locaties in Zwitserland zijn:
1. De universiteit
Hier ontmoet hij verschillende mensen en hier is hij het meeste van zijn tijd te vinden. 
2. De bergen

De belangrijkste gebeurtenis vindt echter niet plaats op de universiteit maar in de bergen.
Maarten is hier met vrienden als het op een gegeven moment mis gaat tijdens het afdalen en Maarten bijna dood valt.

Vertelperspectief

De hoofdpersoon, de schrijver zelf, wordt van binnenuit beschreven, dus vanuit het ik-perspectief. Je weet hierdoor veel over de gevoelens en eigenschappen van de ik-persoon. De andere personages worden door de hoofdpersoon van buitenaf beschreven. We weten dus alles over de hoofdpersoon en minder over de bijpersonen.

 5. Eindoordeel

Mening		Argument
Het boek  is gedetailleerd, maar niet langdradig. Hierdoor lees je hem snel uit.		De tijd in het boek is 10 dagen. De schrijver doet hier 163 pagina’s over. Toch weet de schrijver je vast te houden met verschillende gebeurtenissen. Neem bijvoorbeeld Maarten die soms bijna dood gaat; dit schudt de lezer helemaal wakker.
Een leuk aspect in het boek  zijn de natuuromschrijvingen. Maarten ziet dingen die gewone mensen tegenwoordig helemaal niet meer opvallen.		“Regenwulpen zijn zo zeldzaam, zo bijzonder dat ik naar het raam wil rennen om ze te zien”. (pagina 68) “behalve door valken, die op zo gelijkmatige afstanden boven de middenberm hingen met snel slaande vleugels, werd de weg ook gemarkeerd door reigers die juist in de langs de weg aangelegde sloten meer voedsel konden vinden dan op andere plaatsen”. (pagina 44)
Ook vind ik de eenzaamheid van Maarten heel herkenbaar voor mijn leeftijd. Het zoeken naar jezelf. Het zoeken naar het leven.		“iemand die me accepteerde zoals ik was en de scherpe kanten van mijn eenzaamheid heeft afgeslepen.” (pagina 45) “ vanaf dat ogenblik verlang ik naar huis en het verlangen wordt sterker tijdens het speelkwartier als ik eenzaam op een hoek van het plein sta. (…) Geen enkel kind zegt iets tegen me, niemand vraagt me iets. (pagina 50)

Het boek voldeed zeker aan mijn verwachtingen. Ik ging er heel positief in en zo heb ik het boek ook ervaren. Ik vond het boek heel persoonlijk en daarom heel mooi en kwetsbaar. Mijn dank aan de schrijver, het was een interessant kijkje in zijn leven.

Keuzeopdracht: titelverklaring

We kunnen de titel “een vlucht regenwulpen” op verschillende manieren opvatten. Aan de ene kant heeft de titel voor de schrijver een emotionele lading. Dit zien we in het hoofdstuk “regenwulpen”. In dit hoofdstuk overlijdt Maartens moeder. Op het moment dat zij overlijdt vliegt er namelijk een vlucht regenwulpen over:

“Aan het eind van de middag richt ze plotseling haar hoofd even op en twee korte zuchten ontsnappen haar en haarhoofd glijdt opzij en op hetzelfde moment zie ik een vlucht regenwulpen voorbij gaan boven het donkere riet. Regenwulpen zijn zo zeldzaam, zo bijzonder dat ik naar het raam toe wil rennen om ze beter te kunnen zien maar ik doe het niet, ik denk alleen maar: ze is gestorven op het moment dat de regenwulpen over kwamen en die gedachte troost me, vreemd genoeg. (pagina 68)

Omdat dit een van de belangrijkste momenten in Maartens leven is, is het misschien wel logisch dat deze gebeurtenis de titel van het boek is geworden. Maarten verwijst met deze titel naar de dood van zijn moeder, op een zachte manier.

Ook kan de titel verwijzen naar het wat dromerige karakter van Maarten. Hij zoekt vaak de natuur op, dit maakt hem rustig. Het geluid van regenwulpen geeft hem een beschermend gevoel. De titel kan dus ook staan voor een vlucht naar fantasie, een vlucht uit de echte wereld.

En dan denk ik dat de titel zelfs nog iets anders kan betekenen: Roepende regenwulpen voorspellen slecht weer, zo luidt een oude volkswijsheid. In het geval van Maarten voorspellen de regenwulpen geen slecht weer, maar slechte gebeurtenissen. Zijn moeder overlijdt namelijk als deze vogels overkomen. De titel kan dus ook staan voor de donkere momenten die Maarten in zijn leven tegenkomt.

Als ik de auteur zou zijn en een titel zou moeten kiezen, zou ik voor “Alleen” gaan. Isolement en eenzaamheid is van groot belang in het boek. Ook denk ik dat heel veel mensen eenzaamheid in hun leven ervaren. In de titel kunnen meerdere mensen zich zo vinden.

Dat maarten alleen is, zien we heel goed wanneer ij het speelkwartier op de basisschool beschrijft:

“Vanaf dat ogenblik verlang ik naar huis en het verlangen wordt sterker tijdens het speelkwartier als ik eenzaam op een hoek van het plein sta. (…) Geen enkel kind zegt iets tegen me, niemand vraagt me iets. (pagina 50)

Wanneer ik de uitgever was en het boek een titel had moeten geven, dan zou dit “Martha” worden. Martha speelt een grote rol in het boek en is eigenlijk de verpersoonlijking van liefde voor de hoofdpersoon. Als een boek deze titel zou hebben, worden lezer nieuwsgierig. Want wie is Martha? Deze titel maakt het boek mysterieus.

Een fragment waarin de liefde van Maarten voor Martha blijkt is de volgende:

“ Vanaf die eerste dag was ik niet in staat haar gezicht in gedachten voor mij te halen. Wat was dat voor vreemde kwelling? Alle gezichten van alle klasgenoten kon ik zonder enige moeite in gedachten oproepen en zelfs van het meisje waarmee ze altijd optrok kon ik me ogenblikkelijk het gezicht scherp herinneren als ik dat wilde. Waarom dan niet dat van haar? (…) Waarom kon ik haar nooit vasthouden, fixeren?” (pagina 82)

Bronnen:

http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/e/een-vlucht-regenwulpen/

http://recensieweb.nl/recensie/het-begin-van-een-schrijverscarriere/

http://nos.nl/artikel/2006379-een-vlucht-regenwulpen-bereikt-diamanten-status.html

http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/336

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hoofdpagina